Her zaman bir yolu vardır; insan o yolu aramaktan bıkar. Yani, "Neden bir şeyler yapmak zorundayım?" diye düşünür. Tabii, bu da güçlü bir soru ama bir şey yapmadan olanlara bakalım: nefes alıyoruz, veriyoruz ama hiçbir zaman sorgulamıyoruz ki. Nefes almak için bir şeyler yapmam lazım mı? Nereden almalıyım, ne kadar ödemeliyim, ne koşullar altında ve ne kadar süre ile nefes alabileceğim gibi herhangi bir şeyi araştırmıyoruz. Ama daha önemsiz şeylere, yüksek harcamalar ve çok fazla hesap kitap yapıyoruz. Aslında buradaki temel sebep, ulaşılması zor ve direkt var olan koşullar arasındaki farklılık. Yani doğduk, belli bir yaşa geldik ve sahip olduğumuz bir beden var. Bunun için herhangi bir çaba sarf etmemiz gerekiyor mu, gerekmiyor mu diye sorgulamıyoruz, sadece yaşamaya devam ediyoruz. Durum biraz buna benziyor: yani çaba sarf ettiğin şey, bu çaba ölçüsüyle değerleniyor, elzem kabul ediliyor. Ama çaba sarf etmeyince farkında bile olmuyor insan. O yüzden sürekli arayışta olmak, aslında hayata değer katan ve kişinin emeğiyle kazandığını hissetmesini sağlayan şeydir. O yüzden her zaman bir yol aramak gerekir.