Olasılık denizimde yüzüyorum. Başımdan geçen her olay, denizimde beklemeye alınıyor. Sonra birden bire amip gibi bölünerek çoğalıyor. Bazıları suyumu kirletiyor, bazıları denizime yakamoz oluyor ama ben inatla kirletenlere odaklanıyorum. Bir damla su birikintisindeki kirlilik denizimi kirletti sanıyorum. Hırçınlaşıyorum, dalgalanıyorum. Sonra birden bir parıltı çarpıyor gözüme... Bir güneş ışığı, bir yakamoz... İçime çekmekten keyif aldığım iyotlu deniz kokusu... Danklıyor kafama. Hayır hayır diyorum. Kirletemediler suyumu, bakın yine pırıl pırılım... Her seferinde aynı şeyin yaşanması canımı sıkıyor. Kendi güneşim, her zaman denizime doğuyor ama ben hep kırıntılara kuruntulanıyorum...
