sözü dinlenmeyen derviş, gölgede
köhne iştahlarsa ardında
kavuğunu bir kelebeğin önüne
atıp da gelmiş
buralarda abası yanar, derviş
ecnebi gölgelere kaçar
her yaraya nazar der geçer
yeşilden doğanı sever
derviş, böylesini görmemiş
annesi mürüvvet, millet keramet
yani herkes, görüp göremediği
ondan bir şey beklermiş
derviş, vazgeçmiş mühim olan ne varsa
en son gördüğü, yükselen bir el rabba
geçti kum tanelerinden, yüzüstü serin
topraklara uzandı
derviş, rahata erdim sandı.
