Ay gecenin kucağına oturmuş
En mistik masalını dinliyor can kulağıyla
Yıldızlar ise durmadan göz kırpıyor
Uçsuz bucaksız karanlığa
İpi kopuk bir uçurtma geçiyor yanından ayın
Bir masal daha yarım kalıyor
Çünkü karanlık yerini güneşe bırakıyor
Uykuya dalıyor ay usulca
Yarından önce, dünden sonra
Yaşanan tek vakit, tam da şu an aslında
An'dan başka gerçek yok diye fısıldıyor yıldızlar
Onların sesini yalnızca yüreğiyle dinleyen duyar
