Bugün Cumartesi;
ayın son haftası,
sene iki bin yirmi üç:
yaşım otuzdan bir fazlası.
Haki renk delik paltom
sırtımda,
havada var bir fırtına,
doğup büyüdüğüm yer
çok uzakta.
İşsizlik maaşı dün bitti.
Eş dost ümidi hepten kesti.
Ama şu an tek başıma
Kadıköy’ün ortasında
ağzımda sönmek üzere bir sigara
gençliğin de fütursuzluğuyla
hayatın acımasızlığına
direniyorum.
Ve evet, yine yeniliyorum.
