Yaşamı bir direniş, bir keşif saydım.
Unutulmayacaktı direnenler, keşfedenler, anladım.
Yahut mutlu olmayacaktı insan, direnmeden ve keşfetmeden yoksun kaldığında.
Yataktan kalkacak cesareti nereden bulabilirdim başka?
Dayanmasaydım yalnızlığa, kahve yerine çay içebilir miydim her sabah?
Göğüs germeseydim sonsuz acıya, kedere,
Kapılarını çalabilir miydim çocukların, hastaların,
Usulca tıkınan hayvanların?
Keşfetmeseydim ağaçların dallarında saklanan serçeleri,
Bulutların gökyüzüne yazdığı unutulmaz hikayeleri,
Direnebilir miydim sokakların çirkinliğine,
Kalabalığın gürültüsüne, dalkavukların zalimliğine?
Keşfetmeseydim sevgiyi, özlemi, aşkı,
Dayanabilir miydim sevgilinin ihanetine, dostun kahpeliğine?
Dayanmasaydım kumların tırnaklarıma dolmasına,
Görebilir miydim gün batımındaki denizin şehvetli güzelliğini,
İçime doldurduğu huzuru?
Göğüs germeseydim fukaralığa,
Ulaşır mıydı hayallerim başarıya?
Hayatın kendisini keşfetmeseydim,
Dayanabilir miydim acılarına, kederlerine?
Yahut direnmeseydim acılara, kederlere,
İnanabilir miydim mutlu kalacağına iyilerin?
Keşfetmeden ve direnmeden, insan
neyi bulabilir ki kendinde?
