İncinmiş bir veledin

Muğlak sesiydi fısıldayan.

Anlamadan unutulan her şey

Tepki olur kök salan.


Gün doğumu

Artık mekanik bir çaba.

Kırık dökük varoluş,

Muhakkak dönüyor en başa.


Yenilmiş bir Tanrı gibi,

Kavruk bir üretme telaşı.

Çok kez ezmiştim

Hislerimin filizlenen başını.


Oysa ben dünyaya

Gelmemiş miydim

Yeşertmeye kendi baharımı?


Anılarımda yitik insanlar,

Yine can incitip

Yeniden Onur kırıyorlar.


Ve geleceğim uğurluyor beni,

Haklı bir çocuğun utancıyla.


Uzun gecenin sabahında

Kendime bağırdığım tümceler,

Belki bu sefer gerçekleşirler.


"Beni üzmeyi hiç istememişti."


Cenazeyi kaldırma cesaretini

Kendinde bulamamış bir seri katilin

Kendini kandırma gereksizliği gibi.


Kelimeler celladı anlatır yine

Biçimsiz dizelerde.

Bulutlar esirgesin yağmuru

Hissiz bütün gözlerde.


11.01.2022