Doğanın kollarında bir çocuk olmak isterdim
Suyunu bildiğimden.
Bir bilinmezlik içinde gider
Bildiğimin sanısı.
Yeşillikler görüyorum onların beni mest etmesiyle.
Rüzgarın onlardan alacağı hışırtı
Bende bırakır en ince yerimden bir kaybı.
Eksilerek yoluma devam ederim.
Eksildikçe var olmak...
Dört adımda dört mevsim velhasıl.
Şimdilerde üçüncü adımı attım.
Güz şimdi her yer.
İçimde de gezinir yer yer.
Sarı en güzel halinde...
Sıra gelmişti dörde.
Bu aklıktan ziyade paklıktır kanımca.
İz kalır ardımda.
İzimi gizler kar taneleri.
Yürümek bu doğada hayli güzeldi
Lakin yorulmuştu benliğim.
Biraz dinlenmeliydim doğa kollarını açmışken...
