2018'in son günleri artık. Meşhur Doğu Ekspresi ile Sivas'a gidiyorum. Bilin bakalım tekli koltukta kim oturuyor? Evet, ben. Pişmaniye satan dayı, elinde milattan önce kalan pişmaniye ve kaymakları, "Bende iki günlük mal bulamazsın abiciğim." diyerek insanlara satıyor. İnsanlar kalbini kırmamak ve ağızlarını tatlandırmak için ona hem güler yüz ve para veriyorlar. Şimdilik yazacaklarım bu kadar, kulaklığı takıp müzik dinlemeliyim...


Saat: 02.23

Trenimiz şu an Kayseri'nin Boğazköprü beldesinde. "Gidiyordu Elif kanısı..." İşte o kanı bu tren. Başım ağrıyor, midem bulanıyor. Sivas'a ne zaman varacağız, hiçbir bilgim yok. Sol arka çaprazımdaki ablalar ise tren hareket ettiğinden beri hiç susmadılar. Maşallahları var. Her ne hikmetse gözlerim ağrıyor, uykum geldi ama hala uyuyamıyorum. İki önümde bulunan beyefendiler ise horuldayarak tatlı bir uyku ziyafeti çekiyorlar. Bu yol, yanında bir yol arkadaşı yoksa çekilecek çile değil. Allah'tan yanıma bu defteri ve bir adet Emine Işınsu romanı almışım. 

Böyle toplu kitlelerin kullandığı vasıtalar ile yolculuk etmek çok güzel bir anı. Her türden insanlarla temasta bulunabiliyorum. Yolculuk pek de beklediğim gibi geçmiyor. Büyüklerden ikram olarak sarma, börek beklerken yanımda oturan anne ve kızından bir dilim mandalinayı bile kapamadım... 

Ön sol çaprazımda oturan, doğudan geldiklerini düşündüğüm iki tane beyefendi var. Birisinin kolları baştan aşağı dövmeli, diğeri de yaşça büyük ve sigaradan ses telleri zarar görmüş; şeker hastası olan biri. Onların konuşmalarını dinlemek bana hayli zevk veriyor. Bu zamana kadar da göz temasında bulunup tebessüm ettiğim tek kişi onlar. Arkamda oturan, çıtkırıldım ve her şeye söylenen Kayserili beyefendi hakkında konuşamayacağım... 

Biraz daha uyuduktan sonra "Kayseri efendim, on dakikaya Kayserideyiz efendim." diyen görevlinin sesiyle irkildim. Şu an insanlarda çok tatlı bir telaş var. Kayseri için trene binenler montlarını, şapkalarını, atkılarını aceleyle kombin yapıyor. Hepsinde memleketine, sıcak yataklarına, arkadaşlarına en önemlisi ailelerine kavuşma özlemi var. Benim ise sıcak yatağıma kavuşmam için nereden bakarsanız 500 kilometre var. 

Biraz daha uyuduktan sonra Sivas'a yaklaşmak üzereydik. Doğu Ekspresinin o meşhur tabelası ile meşhur pozu da verdiğime göre işlemimin tamamlandığını düşünüyorum.