Emeklemeye başladığım günden beri sürüyor.
Aynaya yansımana bakışın,
Gözlerimin derinliklerinde arayışın.
Denemelerindeki seni koruma refleksim; patilerine vurup, "uff" demek kadar spontane ve olağan.
Kulağına birkaç anne terminolojisinden kelam ve uykuya dalışın...
Eline tutturduğum ne varsa ağzındaki sel ile hamur oluyor.
Denemek, keşfetmek hiç bitmeyecek bir zırhtır bizde,
Hiç sönmesin bu alev sende.
İyi ki yoldayız hep birlikte,
Biz yaş aldıkça, yoruldukça, çırpındıkça ve buldukça kendimizi,
Göreceksin ki dallarımızdan kuşlar eksik olmayacak,
Ya da ne dersin kırılıversin birkaçı, budandıkça yenilenmiyor mu ki zaten ağaç!
Sen yine yolda ol,
Tüm bunlar kendi ağzından anlatacağın hayatın olacak yakında
Sana tek diyeceğim "dokun, döküldükçe toparla"
@meltyko
maYora
2022-01-08T19:34:41+03:00Mükemmel şiir
Rana Sezgin
2022-01-03T16:54:07+03:00"Ya da ne dersin kırılıversin birkaçı, budandıkça yenilenmiyor mu ki zaten ağaç!"
Ben de beğendim şiirinizi. Kaleminize sağlık.
Jean Valjean
2022-01-03T12:55:40+03:00Ve aramıza hoş geldiniz.
Jean Valjean
2022-01-03T12:55:35+03:00Güzel şiir. Tebrik ederim.