Gülmüyor eskisi gibi artık
Gözleri buğulu ve üzgün
Sesi kısık, çatallı ve öfkeli
Saçları ağırmış iki günde
Öfkesinin nedeni ayrılık mı şimdi
Bunca emek, bunca sevgi mi
Yollar özlem ve hırçınlık getirmiş
Bedeni soğumuş
Yüzü solgun, teni beyaz
Deniz mavisi olan gözleri
Okyanus kadar uzak ve ıssız bakıyorlar
Aldığı nefes kasırga kadar hırçın
İçine akan yaşlar yağmuru andırıyor
Kafasının içi zaten gök gürültülü
Neden diye sorulmayacak kadar da gaddar üstelik.
Sis bulutu dağıtıyor etrafına
Ne diyeyim ki işte siz anlayın,
Karanlık orman olmuş, kum gibi ufalanmışlar
