Dudak payı bırakmıyorum artık.
Dökülürse dökülsün geçmiş
Döküldüğü kadar!
Mutlu anlarımı biriktirdiğim kavanoz
İçimdeki çocuk tarafından parçalandı.
Evime dönmek istediğim an
Işığım boşluğa kırıldı.
Bukowskinin mezar taşı ilhamım,
Hayatta hiçbir şey için çabalama.
Mutsuzluğumla mücadelem
Dünyamla ikinci şans savaşıma.
Birikmiş kibrimle uğraşıma
Küllerini savurdum bugün.
Tarumar ettiğin ruhuma
Yasaklarımı sunmuştum her gün.
İntikamımı kendimden alıyorum.
Sadık kalamadığım sevgimi
Şimdi sadık acımla tamamlıyorum.
Tüm şanslarımı sarıp acılarımla,
Cami avlusunun önüne bırakıyorum.
Sonlu dünyamın sonsuz hayatını
Sana son kez sarılışımla kutsuyorum.
