nefret dolu bir insanım ve artık bundan utanmıyorum

bana haklı sebepleri verenler sizlerdiniz

kurtuluş yoluma dair yalanlar söylediniz


dünyanın bütün egemenlerine duyurumdur

size renkler ve güller ve gülücükler

size hoşgörü ve anlayış

size bükük bir boyun

size haddimi bilmeler borçlu değilim

adımı silen bütün devrimleri devirecek

itilafa davet eden dillerinizi sökeceğim

“fırsatını bulursak ezeceğiz başını

fakat gel yol yürü bizimle”

radikalim ezelden ve uzlaşmam bu düzenle


cadılar bahşetti bana her tanesini özgürlüğün

ve onları yaktığınız meşalelerin ateşiyle

üstünüze yürümezsem bu kentin her köşesinde

sizlerin kaba ellerini ve kurşunlarını beklemem

boğazıma urganı geçiririm ve devrilir sandalye


“şükretmedi tavizlerimiz için ve istedi fazlasını

kalbi durana dek susmadı” dersiniz cenazemde