Sıradan her şey, çok sıradan.
Saçma sapan bir dünya, anlamsız.
Sıradan işte...
Yuvarlak bir dünyada birkaç yüz milyon insan arasında yaşamaya çalışıyoruz.
Koskocaman çiçek bahçesinde toprak tanesiyiz, sulanmaya muhtacız.
Beyaz melek gibi buluttan bir damlaya muhtacız.
İnsan insana muhtaç, nasıl anlatsam bilemiyorum... kelimeler düğümleniyor sanki.
İnsan birinin gözlerine bakmaya, öpmeye, sarılmaya, konuşmaya muhtaç.
Ve en önemlisi de dinlemeye muhtaç.
Her şey bu kadar işte...
Eda Yıldırım
2021-01-02T21:03:04+03:00@Yunus Emre Özcan yakın zamanda sizin yazılarınızı okumak dileğiyle. Böyle güzel yorumlar yapan birisi eminim yazılar yazıyordur...
Eda Yıldırım
2021-01-02T21:00:21+03:00@Yunus Emre Özcan Biraz melankolik olduğum için bazen her şey sıradan gelebiliyor bana.
Yunus Emre Özcan
2021-01-02T19:20:30+03:00Daha karşısındakinin ne anlattığını, neyi savunduğunu veya neye karşı çıktığını dinlemeden ona saldırmaya çalışan, hakaret eden insanların olduğu bir dünyada en çok dinlemeye muhtaç olduğumuzu saptadığınız için size teşekkür etmek istiyorum, kaleminize sağlık. (Ancak yaşamın anlamsız olduğuna 'kısmen' katılsam da asla sıradan olduğunu düşünmüyorum, bence hayat büyülü bir sahne ve kendisini keşfetmemiz gerekiyor yalnızca, o kadar. :)