Dünyanın en çirkin insanına.


Dünyanın en çirkin insanıysan eğer sen,

Güzelliğin zerresi, sende olmadığından değil,

Senin alev alev yanan,

Henüz isim verilmemiş,

Yıldızların isimler aldığı suratının,

Şeytanlara ilham verecek parmaklarının,

Sana ait her hangi bir zerrenin,

güzelliğin içine sığamayışındandır.


Ulvi mısralar yaratılıyor şimdi,

Huzursuz mateminde,

Senden olamayacak kadar geride olan,

Güzelliğin, üzerine yapışamıyor oluşundan.

Öpüp, sevdiğim her varlığın,

Taşan güzelliğinden bir nebze olsun,

Pay aldığını zannediyorum,

Bu bir ibadet değil ancak,

Yazılmış tüm şiirlerin,

Aşkın güzelliğinden kederlendiğine inanıyorum.


Varlığı gerekçelendirirken,

Tüm medeniyetlerin estetik anlayışlarını,

Yerle yeksan edebilecek sen varsın,

Sen varsın argümanlarım arasında,

Ki ben gösterebilirim seni,

Ki ben anlatabilirim seni,

Ancak,

Hayırsız insanlara bahşetmeliyim gözlerimi.


Şimdi güzelliğin bu kadar dar sınırları varken,

Ne olduğu bilinmezken güzelliğin

Ve acizken insanoğlu yeni kelimeler türetmekten,

Uçsuz bucaksız sınırları olan çirkinliğe sığabilirsin ancak sen,

Ne kadar anlamını yitirsede bu gerçek benden dışarıda,

Gelemezken en güzeli senin yanına,

Kainatın en güzel varlığı denilen şey değerini yitirecekken huzurunda,

Sana ancak, bir küfüre daha çok benzeyen,

İçerime şifrelenmiş bir iltifatı yakıştırabilirim,

Dünyanın en çirkin insanı...