Sıradan bir ev gününde düşündüklerimi paylaşayım istedim:


Her şeyi bir sebebe indirgemek ve nihai sebep olarak Tanrı'yı görmek. Bu dini düşünüşün temelidir. Budizmde ise bu düşünüş yoktur. "Dün ve bugün, her şey olduğu gibidir. Gökyüzünde güneş doğar ve ay batar. Pencerenin önünde, uzaklarda bir dağ yükselir ve derin bir nehir akar"


"sebepsiz" yaşamak kolay değildir. Sebepler olduğu için Tanrı'ya yakarıyoruz. Gerçekten yakarmak gerekir mi bilmiyorum. "duanız olmasa Rabbin sizi ne yapsın" mealinde bir ayet aklıma geliyor. Gençliğim duasız geçti ve başarısız. Budizm sempatimin de bunda etkili olduğunu düşünüyorum. O zamanlar ölüm aklıma gelmezdi ve budist "hiçlik" başlangıç ve son olarak beni etkiliyordu. Budist hiçlik kendinde oluş vb değil, kendinde boşluktur. Hiçliğin hakim olmasıdır. Kendini bir hükümdar Tanrı olarak ifade etmez. Herhangi bir iktidar içermez. İnsanın kutsallığı bu "yok" oluşta, bu sessizlikte Tanrıyla, hiçlikle, mutlak olanla birleşmesine dayanır.


Hiçliği yaşamak ve doldurmak, yaşamı, tüm şüpheyi "evet" e dönüştürmek, olumlamak manevi güçtür budizmde, ama yol bir aşkınlığa ulaştırmaz. Budizm Tanrı'ya yakarışa da izin vermez. Sonsuz bir olumlama. Budizmde aydınlanma sıradan olana uyanıştır. Her gün güzel bir gündür. İyi bir gün derin ve sıradan bir gündür. (ne güzel)


Bütün bu düşüncelerden etkilendim,hala da etkileniyorum. Özellikle yaşamın istek ve arzuları getirmesi, bunların da acıları getirmesi dönen bir çarktı ve bizi öğütüyordu. Yaşamın acı olduğunu öğreniyorduk ve çarkı kıramıyorduk. Budist değilim, Tanrı'ya yakarıyorum: Sıradan günlerimi anlamlı kıl Rabbim diyorum. Sessizlik ve dinginlik istiyorum. Ama güzel gıdalar ve güzel giyecekler, eşyalar da istiyorum. Yaşam isteklerle örülü ve böylesi güzel.


Son, nirvana bir hiçlik mi bilmiyorum. Kimse bilmiyor. Öleceğim ve bedenim toprak olacak ve ruh varsa Tanrısına kavuşacak. Kur'an "ruhtan size az birşey anlatıldı" diyor. Sanırım bir hal olarak var olan diye inandığım cenneti de istiyorum,ruhum sürsün istiyorum. Hiçliğe inanan bir budist kadar cesur değilim. Tanrı yolundan ayırmasın isterim. Bir kızılbaş olarak bu budist düşünceleri kızılbaşlığa da yakın buluyorum. Tanrı bilir.