Duygularıma, dizgin olmayı öğretmeye çabalarken, dışarıda başlayan haykırışların cama vurma seslerine şahit oldum. İşte tam da o an içimdekilerin dizginleşmelerine çabalarken, onların da haykırışına uğrayarak gözlerimden dışarıya kaçışlarına ve ruhumun da teslim oluşuna sessizlik ve hüzünle eşlik etmek zorunda kaldım. Öyle bir çaresizlikti ki ne desem ne yapsam çabama engel olmayacaktım. Sessizce kalmak ve eşlik etmek dışında. Biliyorum ki bununda diğer her şey gibi bir sonu olacaktı. Mutluluklardaki sonlar gibi…