Belki ben yalnızca senin sevginin yanında masumumdur,
Belki yalnızca senin göğünde aydınlık,
Sen kurmadın mı karanlığıma sümbüllenmiş bir ülkeyi?
Yoruldum söz verince ispat edildiğini düşünen sevgilerden,
Sen öğretmedin mi sevgi ispat değil, inanmaktır?
İnkâr değil, delil değil, vaat değil.
Kalbimi saklamıyorum,
Belki benim kalbimdeki tüm yükler senin yanında kuş gibidir.
Hayatın kıyısındayken sen tutup koymadın mı beni en orta yerine?
Gözlerin demedi mi "yaşa"?
Belki ben yalnızca seninle yaşamasını bilen bir çocuğumdur.
Biliyorum, sonsuza ne götüreceğimi
Sen fısıldamadın mı kulağıma sonsuzu?
Ruhlarımız...Sonsuza dek...
