Yavaş yavaş ağaran saçlar
Tel tel dökülür,
Zaman hızla kaçar
Kum taneleri durmaksızın dökülür.
Hayatın alevler içinde
Bir kağıtta yazılı
Bakarsın ileride
Güneş batıvermekte.
Sonunda küllerden ibaret
Bir yığındır hayat
Kumsaldaki kum tanelerini sayarken
Deniz onları süpürür.
Orkestranın sesi
Yavaşça sönerken
Ve kuşlar göçerken
Kış gelmişçesine sessizlik olur.
Var mıdır okyanusun
Ötesinde bir deniz feneri?
Var mıdır hiçliğin
Ötesinde bir varlık?
Ufuğa yetişmek için
Binbir gece de koşsan
Artık güneş batmakta...
Bütün ömür boyunca
Koşturdun bunca
Artık geldi vakti
Oturup son bölümü dinlemenin.
Bitti bu senfoni bir çırpıda
Elveda, elveda!
