Elimden tutan birkaç karakter vardı
Hayli zamanında var olmuş
Sonradan unutulmuş
Hayır hayır kaybolmamış
Sadece hatırlanamamışlar
Es kaza yemeği ocakta unutan
Çorabının tekini arayan
Yahut kredi taksit ödemesini yapan
Meçhul birileri tarafından
O yüzden mi bilmiyordum
Ellerimden tuttuklarında
Hissetmiştim
Yalnızlıklarını
İçimdeki boşluktan çoktu
İntiharın en meyilli tarafları
Parmak uçlarından dökülüyordu
Belliydi mürekkebe boyanmış kalplerinden
Belirsizken ruh halleri
Belirginde çektikleri düş sancıları
Hiçbir zamana
Hiçbir ana
Ayak uyduramamış karakterler
Ellerimden tutmuştu işte
En zor anlarımda
Tam da kaybolacakken
Varlığımı
İsmini bilmediğim ağaçlar ile
Bir tutacakken
Ellerimden tutmuş ve
Beni
Bambaşka yerlerde kaybolmaya
Teşvik etmişlerdi
Gerçek ile hayalin çizgisinde
Çok ince bir ip vardı
Nazenin çiçekler
İpek dokulu gülüşler
Vardı
Karanlık
Yalnızlığın içindeki
Siyah beyaz bir dünya
Varlığın kendisi
Siluetini kaybetmiş
Soğuk ve soyut
Yokluğun manası
Amansız bir
Hiçlik
Kayıp bir evren
Düşsel bir gerçeklik
Hayalleri saran yıldızlar
Yıldızların ışığı
Karanlığı delmeye çalışan
Işık hızı
Toplanın
Enerjinin gözü önünde
Bir araya gelin
Çıkamıyoruz
Hiçbir zaman
Bu derinlikten.
