Söylemek istediğim bir şeyler var inançla ilgili. Zaman zaman düşünürüm Tanrıyı ve tanrısızlığı. Ve fark ettiğim gerçek şu ki; ben bir an bile vazgeçmemişim Allah'a inanmaktan. Bunu nasıl açıklarım bilmiyorum. Sanırım ateistleri memnun etmeyecek bir açıklama olarak; Allah beni böyle yaratmış derim. Beni inançlı kullarından saymış.
Düşünerek bulunmuyor Tanrı. Ancak hissederek yaklaşılıyor O'na. O'nu cezalandırıcı bir Tanrı olarak hayal etmedim hiç. İnsanın tanrısı kendisi gibidir derler. Ben de O'nu sevgi dolu, şefkatli, affedici, mizahı çok seven, koruyucu bir ebeveyn gibi hayal ettim hep. Gazabından korktuğum da oldu tabii ama Tanrının yarattığı her şeyi sevdiğini hep hissettim. Bir anne, bir baba evladını ne kadar çok seviyorsa Tanrının yarattığı kullarını kat be kat çok sevdiğini tahmin ediyorum ve hissediyorum bu sevgiyi.
Yorgun ve isteksiz olduğum bir gün kendimi zorlayıp meditasyon yapmaya başlamıştım. Kundalini meditasyonun ortalarında içimde bir ses "haydi eğlenceye katıl" dedi. Sanki saha kenarından beni destekleyen koçumdu o, ben de yorgun bir halde çabalayan antrenman yapan sporcuydum. Bana öyle çok inanıyor, beni öyle büyük bir sevgiyle destekliyordu ki gözlerimden yaşlar süzüldü. Meditasyonu bitirdiğimde sevgiden sarhoş gibiydim. Beni destekleyen bana yardım eden, ruhumdu, Öz'ümdü. Yani O'ndan bir parçaydı. Bütün gün o sevgiyi hissettim ve hep şükrettim.
Zaten şükretmek de otomatik olarak bu sevgiyi hissetmenizi sağlıyor. Ateistler hadi bunu da açıklasın demek geldi içimden, şaka şaka.
Bazen yazmak kendi içinden taşmaktır, bana da öyle oldu sanırım. Ben ilhamın da Allah'tan geldiğine inanıyorum. O istemezse, dilemezse, murat etmezse hiçbir şey olmaz. Zira bazen ilham öyle bir gelir ki, kendinizi durduramaz, coşkun taşkın nehirler gibi akarsınız. Bazen de damlayarak dökülür sözcükler kaleminizden, sonunu getiremezsiniz yazdıklarınızın.
Bir güç var evet adı kozmos diyerek inanır bazıları da, dileklerini evrenden ister. Evrenin işi gücü yok senin dileklerini mi gerçekleştirecek diyenler de mevcut. Bilemiyorum evrenin işi gücü de budur belki bilemeyiz. Biz istemekle mükellefiz. Çekim yasası vb. konulara girmek istemiyorum.
Sadece inancın gücünü hafife almayın derim. Bir insan ben unicornlara inanıyorum dese, ona ve unicornlara saygı duyarım. Ateistler buraya kadar okumamıştır ama onlara da selam olsun. Daima seviliyorsunuz ve kendi ritminizde harikasınız. Hoşçakalın.
Duygu Gültekin
2023-10-24T00:20:48+03:00Kesinlikle yazmaya ve inanmaya devam etmeliyiz. Bunu söylemek bile güç veriyor insana. Sevgiler, hoşçakalın🙏🌼
Bedi Yağmurcu
2023-10-23T23:16:52+03:00Siz de iyi ki varsınız, belki de yazamaya devam etmeliyiz. Böylece daha güçlü kalabilir, yaşamı anlamlandırma yolunda daha doğru ilerleyebiliriz. Sevgiyle kalın 🙂🙏
Duygu Gültekin
2023-10-23T22:45:12+03:00İnsana en büyük ceza Tanrının bile onu olduğu gibi kabul etmediğine inanmasıdır. Tabii ki böyle bir şey mümkün değil ama insan zihni bazen olmayacak şeylere inanabiliyor. Ne güzel yazmışsınız. Çok teşekkür ederim. Sizin gibi güzel kalpli insanlar iyi ki varlar.
Bedi Yağmurcu
2023-10-23T20:51:58+03:00Benzer bir inanca sahibim. Gerçekten de anlattığınız gibi inanç ya da iman etmek diyelim herkese nasip olmaz. Ne gerçekleştirdiğiniz ya da temsili ibadetlerinizden ötürü bir şey vardır ki bence bu kişinin vicdanı ve masumiyetindeki ibadettir. Ve benim tanrım beni olduğum gibi kabul eder, herkes kucak açmasa bile o hep yanımdadır. O her şeyi duyan ve bilendir. İyi ki bize en yakın olan o 🙏