Nerede görsem parlayan bir çift göz

Güzele şehadet edişin geliyor aklıma

Annemin yedinci karnı, sancıya dönüşürken yaşamak

Sen süzüle süzüle yürürdün babamın öfkesinde

Adın geçince şimdi ne annemin karnı ağrıyor ne de babamın öfkesi harlanacak yol bulabiliyor

Adın geçince bir "Ah!" düşüyor göğsümün hasretini katlayarak.


Gözümün pınarları kurudu

Ne yaman yokluğun,

Ben ve onlar bilemedik bunca güzel oluşun erken gidişinle gölgelenecek

Ne olur korkma, biz ağlıyoruz hoş gör

Güzelliğimiz cefaya düştü.


Büyümüyor ablan

Ne zaman dokunsam canına hep ağlamaklı

Ne zaman geçecek diyor

Ne zaman adımı neşeyle anacağım diyor

Üzülmeni istemem, biz üzülüyoruz hoş gör

Çünkü dünya durmadan üzerimize kusuyor

Dur diyen yok.


Su gibi aksa yaşamak

Sen bir heyelan gibi duracaksın orada ve burada

Eksilen hiçbir şey tamamına ermiyor

Muradın annemin karnında yazılan

Hoş gör biraz telaşlıyız

Kapıların kulpunda asılı kalıyor gidişlerimiz ve gelişlerimiz

İnan isterim hakikatin tecelli ediyor olduğuna

Ben inanamıyorum

İmanımın yalpaklığına ver.


Arkadaşın yol bitimlerinde karşıma çıkıyor

Tam güleceğim, "İki gözüm neredesin?" diyor, annemin karnına yeniden giresim geliyor.


Adın geçince bir kadının rahmi yedi yerinden çatlıyor

Kan değil akan, bir yaşamlık su

Bir içimlik suda boğuluyorum

Hoş gör Abdullah, olmayışın ölüm vadediyor.