‘’Elveda! Tanrının insanları. Benim evime dua evi denmeliydi. Fakat siz onu hırsızların yuvasına döndürdünüz.’’
İnsanlık asırlardır aptallığa ve alçaklığa teslim edildi. Her şey başladığı yere dönüyor. Eğer İsa dünyaya tekrar gelse bir kez daha çarmığa gerilecektir. Ve son sözleri dökülecek ağzından; ‘’Elveda! Tanrının insanları. Benim evime dua evi denmeliydi. Fakat siz onu hırsızların yuvasına döndürdünüz.’’
Bu şekilde ruhu ateşe teslim olmuştur. Ne toprak da ne gök de. Özün olduğu yer de. Özünü kaybetmiş insanların çok uzağında. Bizler ölümün çocuklarıyız. Hayatın aldatmacalarından ona, son dediğimiz noktaya o götürür bizi.
Ah! Ölüm tüm jeolojik varsayımları alt üst eden bir fosil gibi kırılıp dökülmüş olan ruhumuzu nereye götüreceksin?
Evet, biz de yaşadığımız coğrafyanın er ya da geç kaderine bulanacağız.