Anılarımın boşluğundaki o kırık eşyalar içinde

Bir hayal kurdum gece gece

Kumu, taşları ve denizin yıldızları okşayan yakamozları altında

Senin ellerine değen köpüklü dalgalarla

Bende olmayan her halimle sana dönüşüp

Tüm yaralarımla karşına geçip sustum


Esenlik ihlali her sabah uyanışım 

Bir bardak çay ve ekmeğin yapamayacağı yok

Üşüyen ayaklarımı daha bir sarmalayıp indiğim yataktan kalkıyorum 

Ve unutmamı sağlayacak ne varsa içime çekiyorum

Bir şey olsa ve sen bir cümle yazsan 

Yönünü yönüme dönsen diye bekliyorum 


Ağlayalım hadi oluyor ağzımdan çıkan ilk söz

Neye lazımsa gözyaşlarım 

Ordan akıtıyor biriktiriyorum 

Zor günler için 

Belki elimin tersine değen ılıklığı 

Yada gözlerimin ağrısına sebepliği 

Bilmiyorum 


Narin olmak zayıflık değildi

İçinde biriktirdiklerine karşı yumuşak bir iniş 

Kanatlarına hafiflik

Bugün baba evinde sevmediğim odamda

Gidene kadar idare etmenin ağırlığıyla yarıştım 

Gün geçtikçe daha da küçüldüm

Fransızca bir şarkının kollarında 

öpücük hisleriyle donandım 

"Embrasse-moi"