[Hayranı olduğu Mehmed Âkif'e nazire cüreti]
Bir neşe-i ümmît idin babacığım önümüzde:
Sen benden okurdun seni, ben nereden okurdum?
Andın diye Âkifleri sessiz bırakınca
"Hayru’l halefimdir" diye şâirliğe vurdum
Şiirin özü insandaki bir rûh ve de nağme
Yalnız ben o nağmeyi ne duydum ne duyurdum
Yırttım koca bir gençliği, huffâş gibi kaldım
Tam kırk yılın beyt-i hâzânında oturdum*
Sen başka ufuklar bularak yükseledurdun;
Ben kendi vücûdumda kalıp çırpınadurdum
Dertten ve kederden yine işittiyse işitti
Bülbül gibi nağme duymadı benden yurdum
hayru'l halef: hayırlı evlat
huffâş: yarasa
Beyt-i hazan: Hz. Yakub'un hüzün evi
*40 yaşında vefat etmesine işaret
