[Hayranı olduğu Mehmed Âkif'e nazire cüreti]


Bir neşe-i ümmît idin babacığım önümüzde:

Sen benden okurdun seni, ben nereden okurdum?


Andın diye Âkifleri sessiz bırakınca

"Hayru’l halefimdir" diye şâirliğe vurdum


Şiirin özü insandaki bir rûh ve de nağme

Yalnız ben o nağmeyi ne duydum ne duyurdum


Yırttım koca bir gençliği, huffâş gibi kaldım

Tam kırk yılın beyt-i hâzânında oturdum*


Sen başka ufuklar bularak yükseledurdun;

Ben kendi vücûdumda kalıp çırpınadurdum


Dertten ve kederden yine işittiyse işitti

Bülbül gibi nağme duymadı benden yurdum




hayru'l halef: hayırlı evlat

huffâş: yarasa

Beyt-i hazan: Hz. Yakub'un hüzün evi


*40 yaşında vefat etmesine işaret