Bu kentte tutan şey nicedir beni

Dudaklarından öpüyor kentin.

Gözlerinde kocaman bir hasret,

Ertelenmiş baharı seyrediyorsun.

Hatırla,

Yüreğinin kıyısında bordo bir gül bulacaksın

Bakınca tırtıklanırdı gönlüm

İçimi dürterdi.

Bazen göz ucuyla,

Bazen de ara sıra.

Bunlardan her biri hatta bazen hiçbiri.

Öyle ki külün ateşe dönüşmesidir bu Enya.


Parçalanmış aynada yüzünü topluyorum.

Ruhunu ısıracağım bir menekşenin ruhunda

Son görenim olma,

Kapa gözlerini.

Yarım nefeslik de olsa,

İçimdeki her güz mevsiminde,

Öp beni.

Biliyorum bir sürü dehlizi var.

Bir gece daha büyüyoruz,

Bir gece daha.

Kuşlar kemirecek yüreğimi,

Kabuk bağlamış muska gibi.

Üstlendim tüm günahları,

Boynumda yer açtım tüm veballere.

Dedim ya Enya:

Beyaza rağmen nasıl karanlık kalabilir benim odam.