Yavaş ve sakin adımlarla köşesine çekilen duygulara, duyarsızlığımızla tanınıyoruz bu gezegende.
Tortularının dibimizde birikip katmanlar oluşturduğundan habersizce yudumluyoruz, demlenmiş taze kahvelerimizi.
Yalnızca yapabildiğim düşlemek...
Pencere kenarında oturup kümelenmiş ritimleri rıhtımlara eşlemek...
Eşelemek belki içimi.
Kolinin zeminine kadar erişinceye dek...
