yağmur yağar ve siler insanoğlunun günahlarını
kenar mahallelerden mazgallara yağmur damlaları koşar
okyanusa kavuşacak gibi görkemli
okyanusla bir olacak gibi tutkulu hissederek
tanıdık bir rüzgar kıpırdatır bodur ağaçları
kafesinden özgürlüğe bir kuş kaçar
göğe ulaşınca cevabını bulacak gibi
gökle bir, bir ses, bir melodi olacağına güvenerek
sokak lambaları insan olmanın boyutluluğuna gölge düşürürler
yollar uzar ruhları ayırır birbirinden makinalar
kimse çıkarmaz sesini
defterinin sayfaları yiter bir kız çocuğunun ve ağlar
unutur kim olduğunu şeytanın, rüyasına girdi mi korkar
kimse çıkarmaz sesini
masallar yiter ağızlardan, kaybolurlar
uzak diyarlar kaybederler kendilerini ve bir bankta uyuya kalırlar
yine de
kimse çıkarmaz sesini
Ebrar
2021-05-04T13:52:11+03:00Teşekkürler Ebru :)
Ebru
2021-05-04T05:05:23+03:00Kaleminize sağlık, çok yürekten bir şiir olmuş..🌸
Ebrar
2021-05-03T16:58:33+03:00Keyif verdiyse ne mutlu bana :)
Betül Çelebi
2021-05-03T16:39:22+03:00Bir pencere arkasından sessizce yağmuru izlemek gibi bu şiiri okumak. Kalemine sağlık :)
Ebrar
2021-05-03T13:52:13+03:00Çok teşekkür ediyorum 💫
Kevser Karakaş
2021-05-03T13:21:43+03:00Yağmur, kuş, ses, ağlayan kız çocuğu... Çok sevdim bu şiirin atmosferini. Kalemine sağlık 🌺