Kendi zindanımı yarattım.

Çıkmak istiyorum, çıkamıyorum.

Günlerim tekrar ediyor,

Durduramıyorum.


Alelade yazıyorum.

Deli gibiyim,

Normalim.

Kaşınıyorum, duramıyorum.


Yol boyu su dolmuş parke taşları...

Üzerlerinde zıplayıp su taşırıyorum.

Öyle bahane arıyorum ki,

Taşan suya gülüyorum.

Unut diyorum.


Ankara'dan dostum gelecek.

Umut kaplıyor içimi.

Tebessümümü görürdünüz,

Rakı içeriz belki.


İçimdeki ağrıyı o dindirecek.

Kim bilir ne sohbetler ederiz,

Zindanımda onunla beraberiz.

Esaret altındayız,

Esiriz.