Doğurgan anıların kendisi mi oldu ellerim?
Ve şu iki cam arkasında daha neşeli bir dünya.
Yoğuruyorum kendimi tüm incinmiş kalplerle,
Kimyanın izin verdiği kadar.
Kangren olmamakla geçirdim tüm günü.
Ben eskiden beri sarışınım.
Kaburgamda çimleniyor yüzünün tüm köşeleri.
Ve uğursuzlukla suçluyorum kendimi.
Prangamın izin verdiği kadar.
Çevir yüzünü, ellerinde ya hayat.
Çevir gözünü, sinende ya akşam.
Hülyalar arasında bir fısıltı değilim ben.
Daha sesliyim.
Kekre bir anadolunun bağrından açılıyor gözlerim yaşama.
Ve bağıra bağıra saçlarımı yoluyorum.
Ben eskiden beri sarışınım.
Simsiyah, pudralı bir yalnızlık bizimkisi.
Bizimkisi, antika ceplerden taşan paslı bir gönül yarası.
Burnumdan sızıyor zihnime alacakaranlık.
Ben öksürük sesleri arasında ham dünyamı ehlileştiriyorum.
Gafil avlanıyorum istemsiz.
Huyu gergin bir orkide bağlıyor ellerimi.
Doğurgan anıların kendisi mi oldu ellerim?
Ve yüzüstü bırakılan ne kadar yürek varsa sahipleniyorum şimdi.
Sancımın izin verdiği kadar.
Ben eskiden beri sarışınım.
