Pencerenin arkasından bakan gözlerin

Öyle sessiz hüzün, okyanusun derin

Karanlık bile korkar görünmez ki dibin

Geçip gidemeyenler bilir ancak seni


Perdenin ardından çıkar sözlerin

Zemheriden soğuk, kılıçtan keskin

Gecenin zifiri katran karası sesin

Görüp duyamayanlar bilir ancak seni


Günden geceye döner soluk rengin

Bulaşmış belaya rahat arar bedenin

Zehir damarında taş kesilmiş tenin

Kaçıp tutunamayanlar bilir ancak seni


Gözlerin kurusun, ağlamak yasak sana

Sözlerin durulsun, konuşmak yasak sana

Boyun devrilsin, rahat etmek yasak sana

Sövüp sayanlar bilir ancak beni


Y. Aslantaş