Zaman geçtikçe, yaş aldıkça ve büyüdükçe insanın kendisini açıklama gereksinimi küçülüyor. Bir konu hakkında artık bu aslında böyle değil bak böyle dememek büyük özgürlük. Böyle olduğum insanlar zaten benim canım. Alırım böyle sararım sarmalarım. Aslî irademizle birisine açıklama yapıyorsak bile bu o kişiyi çok sevdiğimiz anlamını çıkarabiliriz. Aslında iki türlü de sevilen taraflar belli sadece insan anlaşılmak, zıtlaşmamak istiyor. Nedeni sorgulamadan, gereksiz sorular sormadan o haliyle kabulleniş. Ah keşke! İnsanoğlu biraz meraklı ama her hareketten bir anlam, her sözden bir çıkarım yapmalılar(!) Allah'tan büyüdüm ve gereksinimlerim küçüldü. Umarım büyümeye devam ederim. Her yeni yaşın, yeni insanın hayatıma katkısını ruhuma kadar işleyeceği bir yıl diliyorum. Önce kendimi çok sevmeyi diliyorum sonra sevgi kelimesinin önemini bilenleri sevmeyi diliyorum.
*yasemin&refik*
bu iki insan hayatıma bu sene dahil oldular ve kendimi asla açıklama gereksinimi duymadığım kendim gibi olduğum, olabildiğim. Evim diyebileceğim insanlar. Ne yazsam az kalacağını düşündüğüm için sadece "çok<3"
