Evden yuvaya evrilerek uzaklaşıyorum
Rüzgar, toz ve gökyüzü her zamanki gibi olağan yerlerinde
Kıl kıpırdatmıyor, içim bile burulmuyor soğuktan
Hissettiğim yalnızca ayaklarımın ağrısı
Metal nesnelerin benim için bağırmasını dinleyerek kovuyorum ürkünç şeyleri
Hatta içime çekiyorum kovduklarımı sonra
Paylaşmak istemediğim rüyalarıma eşlik ediyorlar
Her şey şeytani bir cazibenin suçu diyorum günahsızlara
Havanlarda dövüyor sözlerimi
Kemiklerime kazıyorum kendime kızgınlığımı
Herkes ne kadar çabuk değişiyor sevgilim
Herkes ne kadar da ciddi her zaman
Sevgisiz kalsam delirecekler sevinçten
Ellerimi toprağa vurup sıyırdım dünyanın yükünü bir çırpıda
Makamlı sesimle okudum kutsal sözleri
Dilsizdi etrafa yayılan rayihaları
Derdi anlamak olmayan ermişlik işte okulların bütün özü
Protestan hadi anlaşılsın diye Mutezili akıl diyeyim
Yine anlaşılmadı işte afaroz edildim
Şiirim okunmadı
Kadınlığımı lanetledim lanetledim lanetledim
Büyük bir coşku ile döndüm
Düşmüşlerin kollarında öldüm
Cennetsizim sevinin işte
Bu nasıl kadife dokunuştur kalbime
