Her sabah fırından çıkmış çabuk bayatlayan simiti yerken insanların yorgun telaşını izliyorum. Hepimiz makine gibiyiz. Robotuz diyemiyorum onlara hakaret olmasın diye. Çünkü onların bile dinlenme süreleri var. Bizde mola süreleri bile kısıtlı. Tuvalette içilen sigaraların ciğerde bıraktığı resimleri ayrıca düşünür dururum. Hiçbir şeyin planı yok. Programı olsa robot olurduk. Her an arıza verebiliriz. Fakat bir arıza eşittir eksik mesai demek. Sevdiğimin gezegeni. Kuru simitin tadı bile değişmemiş yıllarca. Allah düşürmesin demiştim yıllar önce. İsimler değişmiş ama salyalar aynı tabakta. Herkes birbirininin biraz yalakası biraz adamı. Asgari ücretin karşılığı mı bu? İşçi kızgın, patron isyanda. Her şeyi maksimumda elde etmeniz için minimize edilmiş hayatlarımızı yaşamak mı bütün çaba? Yok efendim yok. Kuru simit olmuş on lira. Ayranı hesaplayacak derman kalmamış garibanda.
