sen bir sinemadan çıktın,
ayaklarına gece döküldü
gülümsedin belli belirsiz
pencereler sana döndü
her şey senli ve sensiz olarak ikiye ayrıldı
biz ayrıldık
tüm köşebaşları benim amansız sabredişlerime döndü
sen yürüdün, yürüdün
tüm kaldırımlar adımlarını ezberledi
kayboldun, küfrettin
yalnızlık seni aldı
bilmediğin bir şehre bıraktı
ben kaldım
bir kaldırımda, eski bir dükkanın önünde...
sevişlerimle, öpüşlerimle
telaşlarımla, kaldım.
yani ben bir susuştum,
sen koca bir kalabalık.
uğruna kimler can vermiştir,
kimler seni bir saniye olsa görmek için
evlerini susturmuştur,
kim bilir.
sen çıkılan yolların azmini unutturacak,
sen ağlanan gecelerin hezeyanlarına gömülecek birisin.
seni sevmek şimdi bir bahçe.
unutulmuş, kurumuş
eski bir bahçe.
o kadar.
