Farz et ki hiç yaşanmadı bu aşk

Hiç tutmadım pamuktan ellerini

Mesken bellemedim kara gözlerini

Ya da unuttum o hançer gibi sözlerini


Farz et ki sevgilim şuan yanı başımdasın

Tekrar dolaştırıyorum ellerimi sırma saçlarımda

Eskisi gibi aynı tereddüt var kalem kaşlarında

İki genciz ömürlerimizin tâ başlarında


Yine farz et ki sevgilim bırakıp terk etmedin beni

Etrafımda dolanıp gösteriyorsun o güzel çehreni

Soluduğumuz havada umut içimizde bir aşk madeni

Fakat üzgünüm sevgilim kendin doldurdun yalnızlık badeni


Artık farz etmene gerek yok sevgilim

Tahmin edemeyeceğin kadar unuttum seni

Mesela özlemiyorum dudağımdan sıcacık öpmeni

Yaklaşma istemiyorum ne seni ne de o ihanet kokan sahte sevgini...