Usul usul bir rüzgâr fısıltısı kulağımda.
Ansızın bir gün;
Üslubunu yitirmekten korkar adımlarla gezinen bu ruh düşleri uzaklara atarken bendimi,
Ne menem bir derinliktedir ruhum; bilinmez.
En bedbaht öyküde bile anlamını yitirmek yolunda olan bu derinlik dünyam bir anda rüzgârla karışırken
En usul düşlerimi geceye bırakmaktan aciz olan bu 'ben'liğim çareyi,
Düşlerin gece yorgunluğda kaybolan hislerini
Gündüz vaktine taşımakta bulur. Ne garip...
