karanlığın gözleri yansıyor nehirden

solgun yüzüme

intihar melodileri çiziyor duvarlara

kana bulanıyor gecenin öldürücü perçemi

varlığımı arıyorum

hiçliğin yüzü akıyor yüzüme

gülümsüyor kuklalar, bulamıyorum ötesini

bulantılar akıyor hüzünlerimden

karanlığın gözleri ağlıyor solgun yaslardan

ölü dudakları dans edemeyecek kadar hasta

derin bir sessizlik haykırışı

bulanık hiçliklerden oluşturulmuş

intihar salıncağı

görünmeyecek karanlıklar

yüzler, akıp giden yüzler

gidemeyen ruh gibi kaskatı kesik

melodiler soğuk duvara çarpıp

kirpiklerimden ağlak bir buluta karışıyorlar

göremiyorum dökülüyor dilim

ah gecenin solgun perçemi!

kör kargalar deşiyor

göç edemediğimden gözlerimin ardına

cesedinden soyunamıyor perçemlerin

dudağının ardında gizlenen acıların

şiirlerle kanasın

yıldızların sonsuz uykusu bu karanlıklar

sonsuzluğa çekiliyor

karanlığın ölü büyüsüne

tutsak solgun kimsesiz karartılar karışıyor

gecenin öldürücü perçeminde

parçalarımın ardını ağlıyor gözlerimin körlüğü!

gecenin bulantılı perçeminde

karanlıklar yalan çiziyor aynaya!