Günümüz adlı bir çıbanı bozan İğneyle çektikleri

Yağları ayırdılar direği övmek için

Ve her direğin altına bir çocuk

İçinde biriktirdiği dileklerin izolatörü olarak

Tarihe terk edilmiş


Çentiklerle dolu bir duvar

Ve hatta daha deriniyle açılmış bir pencere adına

Beklediği şeyi unutmuş

Kör doğmuş bir aşk adına soruyorum

Özgürlükten sarkan kavramlarla

Bir çocuk yerine bombalar yerleştiremez miydik?

Boynunda bir fünyeyle

Belki bir pim kanayan yerlerini örtmedi diye çekiştirilmiş

Yani bedelini başınla ayıran yerinde

Bir anahtarla girseydik salona

Atlas ismi koyulmamış her çocuk için

Tarih bilmez miydi bizi?

Okun düştüğü yere geçmiş diyorlar

Yaya devrim


Ağzımdaki çivilerle

Bir yivle Avrupa’dan geç getirilmiş

Dünyaya tükürüyorum

Hiç Alman çocuk ölmemiş kadar Yahudi

Sabuna dokunmak gibi Japon

Boş dolapları yıkamak kıvamında

Yeşil bir Kürdüm

Direği yalayan rüzgarla yumuşuyorum burada

Yaşamın gerçekliğinden emin oluyor üzgün


Bakın

Bu duyguyla bağlandığım temel

Ayazda daha keskin

Buyurun dokunun

İsterseniz dişlerinizi sıkıp

Bilenmiş bilinçler için yeni günler dileyin

Çocuklar birbirilerini itiyor

Üstlerine kurulu sabahı yıkmak için