Günümüz adlı bir çıbanı bozan İğneyle çektikleri
Yağları ayırdılar direği övmek için
Ve her direğin altına bir çocuk
İçinde biriktirdiği dileklerin izolatörü olarak
Tarihe terk edilmiş
Çentiklerle dolu bir duvar
Ve hatta daha deriniyle açılmış bir pencere adına
Beklediği şeyi unutmuş
Kör doğmuş bir aşk adına soruyorum
Özgürlükten sarkan kavramlarla
Bir çocuk yerine bombalar yerleştiremez miydik?
Boynunda bir fünyeyle
Belki bir pim kanayan yerlerini örtmedi diye çekiştirilmiş
Yani bedelini başınla ayıran yerinde
Bir anahtarla girseydik salona
Atlas ismi koyulmamış her çocuk için
Tarih bilmez miydi bizi?
Okun düştüğü yere geçmiş diyorlar
Yaya devrim
Ağzımdaki çivilerle
Bir yivle Avrupa’dan geç getirilmiş
Dünyaya tükürüyorum
Hiç Alman çocuk ölmemiş kadar Yahudi
Sabuna dokunmak gibi Japon
Boş dolapları yıkamak kıvamında
Yeşil bir Kürdüm
Direği yalayan rüzgarla yumuşuyorum burada
Yaşamın gerçekliğinden emin oluyor üzgün
Bakın
Bu duyguyla bağlandığım temel
Ayazda daha keskin
Buyurun dokunun
İsterseniz dişlerinizi sıkıp
Bilenmiş bilinçler için yeni günler dileyin
Çocuklar birbirilerini itiyor
Üstlerine kurulu sabahı yıkmak için
