Sen gece gibisin, kimi sessiz bu kara yığından işte böyle hüzünle gidersin
Yanında yoktur ardında bıraktığın soruların
Daima beklenen cevabı
Yahut savurdun bir derin denize şu koca afitabı
Yangınlarından arta kalan tenha küllerini
Ansızın çıkagelen bir yaz sabahının
Güllerini
Örttün karanlığınla
Sessizce doğdu
keskin bakışlı bir yaratık
Oydu dediğim, sana seslendiğim
Bu geçilmez köprüden
Sesim kayıp, görünmez çığlık bu denizde
Batıyor her akisinde
Kuşlar kurtarıyor akşam vakti bir ezan ensesinde
Kuşlar yalvarıyor karanlığa
Ah, ne umulmaz bu sarhoş,
Başıboş gece
Sensiz geçen son gece
Fakat seninledir her akşamı
Bu sonsuz, ışıksız merdiveninde on gece
Değil midir sence dilsiz hece
Ölüm kolluyor
göğsümde uyukluyor şen devri geçmiş,
Son bulmuş sevinçli günlerini
Sen tıpkı gecesin
Bir şarkı duyulursa batıdan doğuya
Bu senin sesin olmalı
Gece aşikar ruhlarıyla seyrederken alemin nice muştusunu
Bilmezdik hiç muştular içinde susuşunu
Ne sen Kerem
Ne de ben Aslı oluşumuzu
