Gitmeliyim ya da durmalıyım
ne fark eder
başımdan ilerisi, geride hep bir adım bırakır benden
içime dönüyorum
içimde dönüyorum
tekrar, tekrar başa sarıyor,
yitik tozlu rafların özlemi.
buğulu cama çizdiğim şekillerin ardındaki güne kavuşmak,
geçmişin kafesinden kurtulmak
ne özgürce şey değil mi?
bir adım ve kişiliğim vardı,
çocukluğum…
oyuntu içini dolduracak kadar mutluluklarım…
zaten ezberimde de değildi
hepsi toplamı, bir avuç kum kadar yaşadım
şimdilerde sadece anımsıyorum
ufak gülümsemeler eşliğinde
yarın oluyor, geçmişte kalıyor dünüm
hoyrat günlere alışıyorum
saçaklarımdan yalınlığa adım adım yaklaşıyorum
biraz daha mesafeli geçmişe
boşluklar kadar doldum, geçmiş kadar geçtim
dahası bu kadardan ibaret
Dicle Tekin
2022-10-14T23:00:13+03:00Çok teşekkür ederim Mehmet🙏🏻
Mehmet Metli
2022-10-14T22:19:24+03:00Kalemine sağlık, güzeldi.