Gözler, ah o gözler!
Boynuma dolanır bazen son soluğum olur
O bakışlar boğar, sızlar bütün bedenim
Aklımın götürdüğü geçmişimin tekrarı olur
Ama o bakış tam da unutmuşken, ellerim
ayaklarım boşanır ve ben yerimde bir, hiç;
Hiç olur bütün esrar. Geç der gönlüm geç
durma bu sokakta, bilmez misin ki çıkmaz
Bu sokak, bütün sancıların başladığı o an
Çıksa karşıma bir boksör nidasıyla sallan
O yüzün düşkünlüğü, hiç sevmedim seni
Hatta doğumun gülümsetmedi bile beni
Seviçten ağlamadı gözlerim ve kiloluydun
Bir kaşık suda boğardım, acımasaydım
Hatta ki hata o ya, boğmalıymışım kaşıkta
Çünkü aşık atamazsın, gülümsemeye karşı
Karşı çünkü, kültürünün binası salt korku
Sevgi görmedi bizim diyar, dışa sadece ama
İçleri boğazlama, yüz tutmuşken eller ve de...
Fikir bazen, yanlış bilgi mesela arındırır mı ki
İşleyeceğin bütün günahkar ayaklarından
Fakat denilse keşke: ne güzel güldün o an
Öyle bakılsa, sevgiyle, aşk ve vecdle değil
Kim bulmuş ki kaybetmiş, ama işte sen eğil,
kalk, pozisyonun her daim kıtasında hazırın
Ansın bütün böcekleri dünyanın: o kalksın
oturmasın hangarına, hangar: döşek elbet
Kutulara veya, tükenmesi imkansızın lebte
Ladesindeyim kaderin, ya sen aklında mı?
