Benden gitmen için ne bahanen kaldı ne de bir engel

Silindi gönül defterimden adın, diyemem sana geri gel 

Uğruna heba ettiğim sevgimi, aşkımı bana geri ver


Artık bahsetmez oldu sonbahar kahverengi gözlerinden 

Ne bir ateş var ne bir yangın, tekrar yanmaz közlerinden 

Soğuyan kalbini ısıtmaz gönlüm, bana yangınımı geri ver


Kokuna bulanmış bir mendil koydun avucuma 

Nasıl sığdırdın sabahımdaki güneşimi bavuluna ?

Tüm gecelerimi al, bana gündüzlerimi geri ver


Sonbaharım rengini kaybetti, soldu yaprakları 

Gözyaşlarım ıslatır gönlümdeki çorak toprakları 

Gökkuşağımdan aldığın renklerimi bana geri ver 


Seni anımsatan her bir satıra, her şiire küsüm 

Ne bir neşe kaldı çehremde ne de bir tebessüm 

Giderken yüzümden çaldığın gülüşlerimi geri ver 


Seninle kurduğum tüm hayallerimi suya düşürdüm 

Ne varlığında ısındı gönlüm ne yokluğunda üşürdüm 

Yokluğunun kalabalığını al bana yalnızlığımı ger ver


Kanamaz oldu yaralarım, zamanmış ilacı, merhemi 

Sensizliğe alıştım, artık istemem bana geri gelmeni 

Bu maziyi al benden, nolur bana geleceğimi geri ver


Hesabımız kapandı, kalmadı dünyaya mahşere 

Ne ansın adını dilim ne de gönlüm etsin ah, şere! 

Helal ettim istemem, demem hakkımı geri ver


Sana gönlüm de dilim de artık lal, anlatır satırlar 

Ne bir fincan kahve kaldı ne de kırk yıllık hatırlar 

Baharımda hediye ettiğim zamanımı bana geri ver 


Bana sonlar kaldı bak, sana ise yeni başlangıçlar 

Sana ilkbahardan fesleğenler, bana ise kırlangıçlar 

Giderken aldın beni benden, artık beni bana geri ver