düşüncelerimin spiralleri ve tek oğlan çocuk
kağıttan gemiler ve söylenmemiş birkaç söz
yıkamadığın duvarı öpeceksin
yakınlaş ki su sızmasın aramızdan
mesafeleri ben uzatmadım ama yolların adını koyanlar var
samimiyet mesela bahsettiğim
demiyorum ki bir başkası için ölme arzusu besle içinde
oynayamadığım her oyunun yüzüne tükürmek istiyorum
zihnimin uyuşukluğundan mıdır bilmem ama içim soğudu
annem bu kalbi tam dokuz ayda yaptı, lütfen kırma olur mu?
soğuk akşamlarda beyaz duvarları izlerim mesela
gün doğarken ölmek gelir içimden
kafam da saçlarım kadar karışık
dilim sevgidir benim
gözler zaten kalbin aynası
bazı günler kasvet çöker pembe hayallerime
içimi saran huzursuzluk ve her güzel şeyin mutlak sonu
kapıları kapatmayın aralarında sıkışmaktan yoruldum
beni anlamalısın.
öfkem sana değil, insanlığa.
