kalbinin söküldüğünü gördüğünde,
engelleyemediğinde aynaların karşısında,
ellerinde siyah gülleri, titremiş dizlerine ittiğinde,
geri dönme, mahperi'nin gönlüne.
saf kadın, inanır kendine durmadan.
dertleriyle sıkar, bıkar ellerinden.
yıkılmadan, geceleri şiirlerine ekler onca satırı.
uyumaz, kabuslardan yol bulmayınca.
mahperiden notları ekler misin sen de?
semâların çöktüğü gecelerde nereye sığınır insan?
nereye, kime sığınmalı insan?
gidecek yol yoksa, kimse yoksa...
derthanelerde savrulmak dilediğine,
göğsünü açıp da bak, şiir okur musun?
sorular, sınavlar ve imtihânlar.
karanlıklar çöktüğü vakit neler yaparsın?
yaşamın ellerinden bırakamadığında,
sevgileri unutamadığında.
ellerimde bıçak tutmuşken,
bileğimi bekliyordu, biliyorsun.
yaşama döndürmeye çalıştın belki de.
madem gidecektin, neden izin verdin yaşamama?
