Gözlerimiz karanlıkta kaybolmuş
Güneş bir hayalet gibi kaybolmuş
Bir zamanlar burada idi
Fakat şimdi boşlukta kalan sadece gölgeler
Bir zamanlar cennet derdik
Şimdi ise zindanlarda çırpınanların mezarı
Renkli hayallerimiz yerini karanlığa bıraktı
Düşüncelerimiz tutsak edildi, boğuluyorlar
Biz karanlığın içinde kaybolurken
Sessizce, yalnızca zihnimizde şarkılar söyleyerek
Güçsüzlüğümüzü gizleyerek
Umutlu olmayı unuttuk
Belki de bu yüzden kaybettik her şeyi
Belki de bunun için buradayız
Kaybolmuş, unutulmuş ve terk edilmiş
Yaşamımızın anlamsızlığına mahkum edilmiş
Ve şimdi sadece gölgeleriz
Kaybolmuş rüyalarımızın hatırasıyız
Gözlerimiz artık hiçbir şey görmüyor
Karanlık içinde kaybolmuşuz ve artık burada kalamayız.
