Ortada var olmayan bir sanat,
İçime gömülmüş doğumumla
Kaderime ise silik harflerle yazılmış,
Dibinde kaybolmuş şaibeli, sessiz suların içinde,
Sürüklenmiş hayat adını koyduğum benliğimle beraber
Yavaş yavaş, usul usul.
Dilimin arkasına sığınmış söyleyeceklerim hep
Ama kalemlerim nedense sonsuz sükutta.
Kağıtlar arkamdan bakarken gözleri yaşlı,
İçimdeki çocuğun şiirlerdi ilk arkadaşları.
Ezberlenmiş hepsi, hala dün gibi aklımda,
Konuşan ben olmam kimi zaman, şiirler alır sözü
Hatıralarımdan çıkıp gelse de eski dizeler bir umutla,
Mutlu hayal ütopyalarında yaratılmış masum sözcükler,
Duygusuz rakamların dünyasında
Yetkisiz birer sual
Ve etkisiz bir temenniden ibaret kalır
Yabancısı olduğu halkın,
Değişmez kanunlarla sabitlenmiş fanusunda,
Bir idam mahkumudur,
Çıkar yükseklere dikenli taçlarla.
Son anları bir sitem mahiyetinde,
Haykırsa da yenilmiştir zamana.
Ölür gider o da usul usul,
Benliğimde gömülü sanat gibi.
