Ne düşlerden vazgeçtim düşe kalka yenilgiye uğramadan 

güçlü görünen yerlerim ağrıyor, dik duruşum sayısız yakarışlarda

ahı var hayatın, üzerime bıraktığı çelimsiz sancıyı tek göğüste taşıyorum 

haddinden fazla bu yük, ağrıyan her yerimi çürütüyor günden güne


Bitmesini yeğlerdim esir düşüşümün görünmeyen yüzünü

görünen o ki, görenler habersiz fırtınalarımdaki kaybolup giden benden

kıyının yüzü soğuk bana, bir ben bilirim bir de sığındığım tanrı

gerisi habersiz teferruattan, gördüklerine göre her muamele


Sabreden kazanır, ümitsizlik ise yok oluştu

bu bilinçle taşıdım bunca ağır yükü 

sabretmeye değer miydi diye sorgulayan her sesi susturdum

itaat ettim sessizliğe, biçare beklerim görünenin ardından

beklemek nicedir ki, inanmaktan başka ne çare gelir elden