I
Her yeni günüme,
şiirsel yüzünle anlam katıyordun.
Sanki yeni bir şiirin,
yeni bir kitabın heyecanıydın.
Bir de gördüğüm,
ilk aşk heyecanıyla saran
kozmik bir anafordun.
O şirin -güneşe doyan yüzün-
göz kapaklarıma işlenmiş bir silüetti!
Bilincimin gördüğü
en güzel manzaraydın sen.
Şanslı bir gözlemci
olmayı sundun bana.
Zekanın keskinliğinden
spesifik varlığına kadar,
yaptığım en güzel gözlemdin.
II
Ah! Bir de o Akdeniz yanlısı saçlarına gelelim.
O yastık diye uzandığım saçların,
başımı koyup da yattığım,
en huzurlu uykumdun.
En mutlu günümdün,
"günaydın" dediğinde içime nurlar yağdığı.
Bir de sevgilim;
derin bir nefestin,
ciğerime çektiğim,
yaşama dair en gerekliliğimdin!
