ağlamakla arınmıyor

ayır şu gözyaşlarını bir kenara

ve sonra unut, unut hasreti de aşkı da

nasılsa hiçbir kelime hissedilene yetmeyecek

biraz iç çekerek, biraz sızlayarak vakit geçireceğiz,

ve belki denk geldiğimiz ihtiyarlar bize kader diyecek

kader... susup kalacak ve bir fırsat kollayacağız,

dalmak için tıklım tıklım rüya dolu uykulara

teselli değil gözyaşı, ne uyku ne de şiir

öleyim bari, dilime son bir harf getir


ne yazarsam yazayım ne karalarsam kara...

umut kaybettim biraz yaşayınca

yazık ki çok erkendi,

ilahlar falan sokuldu araya

fayda etmedi, birkaç mevsim düşündüm

benimle çarptım pek çok namüsait bilgeliği

anlar gibiyim, güçsüz bir başkaldırı çıktı ortaya


başını kaldır, can verelim

bu hikaye tümsekleriyle devam etsin

ezelden beri süregelen kimi şişkin kimi aç...

aleme ilan edelim, zapt edilmiş huzur kimin

sağa sola saç, en katı hatıraya kat beni

ne olmaktaysam, bir cevaba yaklaştır

ki meczup sözlerime yeni bir hikmet insin


alışkınım, kutsalları arttıran çaresizliğe

o hâlde neye inanayım

insan desem, iflas etti

bir iblisin yüzü kaldı geriye

ona da hep muktedirler hükmetti